เกิดใหม่เป็นพระรองชะตาดันต้องกับนางร้าย

 "กุหลาบไร้หนามขององค์ชาย"

นิยายวายเรื่องดังระเบิดที่น้องสาวเล่าทุกบรรทัดกรอกหูผมอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน เรื่องราวของหนุ่มน้อยสามัญชนรูปงามมากความสามารถที่เกิดตกหลุมรักกับองค์รัชทายาทของจักรวรรดิอันยิ่งใหญ่ ซึ่งทั้งสองต้องเอาชีวิตตัวเองและชีวิตรักให้รอดในสังคมหัวโบราณที่เห็นความรักเพศเดียวกันเป็นเรื่องผิดมหันต์

น่าเสียดายที่นิยายเรื่องนี้จบลงด้วยโศกนาฏกรรม เพราะนางร้ายทำให้ทุกอย่างพังครืนลงด้วยการทำลายล้างอาณาจักร เพียงเพราะรักของเธอไม่สมหวัง

ในตอนจบที่ทุกคนต้องตาย หนึ่งในกองศพนั้นก็คือเจ้าของร่างที่ผมอยู่ในตอนนี้ 'ซาน เรย์มอนด์' ท่านดยุคซึ่งหลงรักนายเอกหัวปักหัวปำจนต้องตายอย่าน่าอนาถด้วยน้ำมือของนางร้าย

เพื่อที่จะหลุดออกไปจากโลกที่ถูกเขียนขึ้นใบนี้ ผมจึงยอมรับบทพระรองผู้น่าสงสารและดำเนินเนื้อเรื่องไปตามน้ำจนถึงที่สุด ด้วยความหวังว่าหากเล่นละครบทนี้จบแล้วผมจะได้กลับไปยังโลกที่ผมจากมา

คิดไว้ว่าจะเป็นแบนนั้นแท้ๆ ... ทำไมอยู่ๆ เรื่องหรรษามันเกิดขึ้นเยอะมากมายแบบนี้ล่ะ???

​